6 Ιουλ 2016

Μεξικό: Οι χιλιάδες γυναίκες που ποτέ δεν κατάφεραν να γυρίσουν σπίτι τους

Από το 2002 ως το 2015, πάνω από τρεις χιλιάδες γυναίκες εξαφανίστηκαν στην πρωτεύουσα του Μεξικού. Παρόλο που κανείς δεν είναι σίγουρος για το πού βρίσκονται, οι οικογένειές τους δεν έχουν χάσει την ελπίδα ότι θα βρεθούν.
Στο μεταξύ, οι αρχές τις θεωρούν απλώς “απούσες”.

Η Ana Paola Franco πρόσφατα έκλεισε τα 21, αλλά αυτή τη φορά δεν έσβησε τούρτα με κεριά, περιστοιχισμένη από την οικογένειά της. Η παράδοση έσπασε. Στο δωμάτιό της βρίσκονται τα ρούχα της, το κρεβάτι της και τα μεγάλα λούτρινα ζώα της — υπενθυμίζοντας τη ζωή που ζούσε. Όλα παραμένουν άθικτα από τις 9 Φεβρουαρίου 2016. Αυτή ήταν η τελευταία μέρα που η νεαρή γυναίκα έφυγε από το σπίτι της για τη δουλειά. Χαιρέτισε τον αδερφό της λέγοντας ένα απλό “τα λέμε το βράδυ”. Αυτό δεν συνέβη ποτέ.
Αφού δεν υπήρχαν νέα της για περισσότερες από 24 ώρες, το όνομά της προστέθηκε σε μια αφίσα μαζί με τη φωτογραφία της και τα διακριτικά της στοιχεία. Αυτές οι κάρτες, που εκδίδονται από το Κέντρο Φροντίδας της Πόλης του Μεξικού για Εξαφανισμένα ή Απόντα Άτομα (Mexico City’s Care Center for Missing or Absent Persons – Capea), δεν είναι πλέον νέο. Η υπόθεσή της ήταν μία από τις 187 αναφορές εξαφανισμένων γυναικών που έχουν υποβληθεί από τον Ιανουάριο μέχρι τον Μάρτιο του 2016 στην Πόλη του Μεξικού.
Ο πατέρας της Ana Paola πήγε στα γραφεία της Γενικής Εισαγγελίας του διαμερίσματος Τλάλπαν. Εκεί, έπεσε πάνω στο μεγαλύτερο εμπόδιο που συναντούν οι οικογένειες που βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση: οι υπάλληλοι της Εισαγγελίας του είπαν ότι “επειδή βρίσκεται εντός των νόμιμων ορίων ηλικίας, πρέπει να περιμένει να περάσουν τουλάχιστον 48 ώρες για να αρχίσει έρευνα”. Έφυγε από το γραφείο με το φόβο ότι κανείς δεν θα ψάξει για την κόρη του.
Foto de Luis Sandoval para El Universal. Publicada con permiso de CONNECTAS.
Το όνομα αυτής της νεαρής γυναίκας είναι ένα από τα πολλά που απαρτίζουν τη βάση δεδομένων με τα εξαφανισμένα άτομα της πόλης. Η Μονάδα Δεδομένων Δημοσιογραφίας της El Universal τυποποίησε αυτές τις καταχωρήσεις μέχρι τον Μάρτιο 2016 και είναι διαθέσιμες ως μια πηγή στην ιστοσελίδα του Γραφείου του Γενικού Εισαγγελέα της Πόλης του Μεξικού [es] για να προσδιορίζει πόσες γυναίκες έχουν εξαφανιστεί στην πρωτεύουσα.
Από τις 6.878 αναφορές, η ιστοσελίδα μέχρι στιγμής έχει καταμετρήσει 3.054 γυναίκες. Οι ημερομηνίες υποβολής κυμαίνονται από το 2002 μέχρι το τέλος του 2015. Ο José Antonio Ferrer, διευθυντής του Capea, διαβεβαιώνει ότι η ιστοσελίδα ενημερώνεται συνεχώς και, όταν κάποιος βρίσκεται, αφαιρείται από αυτή.
Παρακάτω, μαζί με τον αριθμό πρωτοκόλλου, είναι η λέξη “ΑΠΩΝ”. Η ετικέτα αυτή έχει ως αποτέλεσμα περισσότερες από τρεις χιλιάδες υποθέσεις να μην αποτελούν προτεραιότητα των αξιωματούχων της πρωτεύουσας. Ο Ferrer είναι ωμός στην περιγραφή του τι κάνει ο υπεύθυνος θεσμός:
Στις 6 από τις 10, ή 1.972, καταχωρήσεις στην ιστοσελίδα του Capea, οι νεαρές γυναίκες ήταν ηλικίας 13 ως 20 ετών όταν εξαφανίστηκαν. Οι δήμοι Iztapalapa, Gustavo A. Madero  και Cuauhtémo απαρτίζουν το 44% αυτών των υποθέσεων.
Μεταξύ του 2009 και του 2011, υπάρχει ένας ετήσιος μέσος όρος 300 άλυτων υποθέσεων. Το 2012, ο αριθμός αυτός έφτασε τις 432 αναφορές γυναικών που δεν κατάφεραν να επιστρέψουν σπίτι τους. Ο αριθμός αυτός, αντί να μειωθεί, δείχνει σημαντικές αυξήσεις. Στις καταχωρήσεις του 2015 υπάρχουν τα ονόματα 522 γυναικών που παραμένουν εξαφανισμένες, σύμφωνα με τα στοιχεία που είναι διαθέσιμα στην ιστοσελίδα του Capea.
Το Παρατηρητήριο της Πόλης του Μεξικού ενάντια στην Εμπορία Ανθρώπων για Σεξουαλική Εκμετάλλευση προειδοποιεί ότι οι αρχές δεν θέλουν να παραδεχτούν το πρόβλημα. “Η πόλη αρχίζει να παράγει τα δικά της θύματα εμπορίας και η κυβέρνηση το αγνοεί αυτό”, είπαν οι Gerardo Nava και Víctor Núñez, μέλη αυτού του οργανισμού, που ερευνά αυτές τις υποθέσεις για περισσότερα από τέσσερα χρόνια.
Αλλά για τις μητέρες, το πιο δύσκολο ζήτημα είναι να γνωρίζουν πότε να σταματήσουν να ψάχνουν.
Κάθε μέλος της οικογένειας του Franco Aguilar είναι προσκολλημένο σε κάτι. Ένα τελικό μήνυμα. Η ανάμνηση να παρακολουθούν ταινίες τα Σαββατοκύριακα. Να παίρνουν πρωινό μαζί: “Ήμασταν οι τέσσερις μας”, λέει ο πατέρας της. Ο Oscar πασχίζει να πιστέψει ότι μια μέρα το κουαρτέτο θα συμπληρωθεί ξανά.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Copyright © All rights reserved - Επιτρέπεται αναδημοσίευση μόνο αν αναφέρεται το Dialefsis